Een kleedje en een inzicht

Ik had eigenlijk een heel ander begin in mijn hoofd voor deze blogpost. (Iets over een gestikte wijvendag waar ik beter dingen naai die ik gewoon ben zodat ik mij niet teveel moet proberen concentreren in het gekakel en gelach). Maar door iets wat Iris gisteren zei, begin ik daarmee.

Terwijl ik foto's voor deze blogpost nam, vroeg ik haar of ze 'eindelijk eens normaal kon staan?'.
Ze antwoordde: 'Maar voor mij is het zó normaal, mama'.
En eigenlijk heeft ze wel gelijk. De manier waarop ik haar op de foto wil krijgen, is voor haar  onnatuurlijk. Denk ik toch.
Stilstaan, niet bewegen ('Want dan hebben we spokenfoto's, hè Iris'), niet praten zijn dingen die niet in haar woordenboek staan. Hoe anderen foto's kunnen maken die precies recht uit één of ander modemagazine komen, ik weet het niet hoor. En dat al die kinderen rustig zijn van karakter, dat geloof ik niet. Dus bij deze is dit de blog met de spontane foto's. Ha!

Zoals daar zijn: de olifant en de pinguïn.

Om terug te keren naar mijn eerste idee... Op de gestikte wijvendag een paar weken geleden was ik helemaal niet voorbereid zoals ik zou willen en zoals ik normaal ben. Ik had thuis wat stof uit de kast getrokken en wat patroontjes meegepakt, maar eigenlijk zonder deftig plan. Ik zie het daar wel, dacht ik.

Ik knipte daar een Tinny-kleedje maar ik had geen paspel mee (ik zei toch al dat ik onvoorbereid vertrok) dus daar kon ik niet mee verder. Dat zou ik nadien thuis wel afwerken. Niet dat ik er ondertussen al aan verder deed, maar dat loopt niet weg zoiets.

Voor een eenvoudig kleedje met een rimpelrok had ik wel alles mee. Er is ook niet zo heel erg veel nodig bij zo'n kleedje. Stof en een rits, that's it. Op de zoom na knipte en naaide ik het kleedje die dag. De zoom werkte ik thuis, na een pasbeurt, verder af. Voor de voering koos ik oranje. Dat geeft toch iets extra aan zo'n eenvoudig kleedje. De onderrok werkte ik af met een sierstiksel. Al had dat in een opvallende kleur gemogen, maar zoiets torn ik niet meer los.

Help wanted - naaikamersgewijs

Ik maakte met mijzelf een deal. Tegen eind november wil ik mijn (naai)kamertje klaar hebben. Niet dat alle andere kamers al in orde zijn, maar ik ken dat... dat wordt dan weer uitgesteld naar één van de laatste dingen. Wat niet handig zou zijn.

Dit zou ideaal zijn, niet?

Iedereen die verbouwd, kent dat wel. Je gebruikt tijdelijk een kamer/plek voor iets anders omdat er eerst nog iets anders in orde moet gebracht worden. Maar voordat dat kan gebeuren, moeten er hier of daar nog dingen afgewerkt worden. De meest onlogisch uitziende volgordes kom je tegen tijdens het verbouwen. Soms frustrerend, maar je wordt er wel inventief door.

Dat mijn naaikamer in orde is, zou betekenen dat al mijn naaigerief naar daar kan. De helft van de blauwe geschilderde kast kan verhuizen naar boven. Die kast zijn we toch trouwens beu en eigenlijk is ze zo handig niet. Maar voorlopig moet ze nog even dienst doen.
En nadien begint het geschuif met andere kasten. Och... ik zal blij zijn als al die tijdelijke oplossingen gepasseerd zijn.

De deur moet dus ook nog verder geschilderd worden.

Die gyproplaat moet er nog uit, maar dat kon ik niet alleen. Ik heb geen pudding in mijn armen, maar zo sterk ben ik niet.

Maar ik had uw hulp nodig voor mijn naaikamer. Daar kwam ik voor.
Ik verzamelde op mijn Pinterestbord al wat ideeën, rekening houdend met de kleine afmetingen van mijn kamertje. Waar ik hélemaal niet over ga klagen. Ik ben heel blij met mijn eigen plekje.

Het lijkt alsof er oplossingen zijn die ik niet zie. Misschien omdat ik er zo dicht op zit. Laat in uw reactie dus maar dingen na waarvan jullie denken dat ze handig zijn. Of links naar leuke pinterestborden, blogposts...
Of wat ik best niet doet, uit ondervinding enzo.

Er zijn wel een paar dingen die belangrijk zijn om rekening mee te houden (voor u of voor mij):
- niet aan elke muur kunnen kasten of rekken gehangen worden omdat het gyproc-muren zijn
- in dit kamertje maak ik meestal de foto's voor deze blogpost, door al het wit in de kamer wordt het licht mooi weerspiegeld. 's Avonds heb ik daar het mooiste licht. Dus een stuk muur waar niks staat om foto's te maken zou handig zijn. (de foto's hier boven bewerkte ik niet en zijn op een donker moment getrokken)
- ik had graag kunnen naaien met zicht naar buiten. Of toch niet direct naar een muur. Om soms gewoon ook eens beetje te kunnen dagdromen.
- de afmetingen zijn 215 op 285cm. Niet groot, maar ik ga er wel iets in kwijt kunnen.

En terwijl jullie aan het denken gaan, ga ik wat decoratie beginnen zoeken. Het moet daar toch ook gezellig worden he.

Mijn eerste Louisa dress

Meestal loop ik achter de feiten, bij wijze van spreken dan. Dan heeft heel naaiend blogland (en andere naaiende mensen) een bepaald patroon al tig keer gemaakt, maar ik nog niet. Ik weet wel welke nieuwe patroontjes er verschijnen maar ze kopen en maken volgt een hele tijd daarna.

Het patroon van de Louisa dress werd in 2013 gelanceerd en kijk, twee jaar later maak ik het pas. Hoe dat komt, weet ik niet. Maar dat maakt niet veel uit, nietwaar.

Nu maakte ik het patroon. In stof die bijna alle kleuren van de herfst heeft. Ik kocht ze bij Something Naais. Voor de voering gebruikte ik een oud bruin laken. 

Ik moest een paar keer mijn tornmesje bovenhalen, maar dat lag helemaal aan mij.

Het werd een Louisa zonder mouwen. Ik weet nog dat ik vroeger 2 keer lange mouwen over elkaar moest aandoen en ik vond dat verschrikkelijk. Daarom zonder mouwen. 

Ohja en ik had eigenlijk ook te weinig stof daarvoor. Dus moest het wel zonder mouwen.

De knopen kreeg ik eens en ze passen perfect bij de paspel. Ze stonden er de eerste keer niet goed op, niet op dezelfde hoogte. Maar dat merkte ik pas als het kleedje klaar was. Dus 1 knoop eraf en opnieuw eraan naaien. Niet zo handig bij een volledig gevoerd kleedje.

De eerste fotoshoot deden we binnen, maar het was nog iets te vroeg op de dag en Iris had er niet veel zin in. Daarna scheen de zon en gingen we naar buiten. Naar de afgemaaide maïsvelden achter ons huis. Ze verzamelde overgebleven maïs om aan onze kippen te geven. Een ideaal moment om wat foto's te nemen.