Chiro Quillow

Ik vind het altijd mooi wanneer iemand een cadeau wilt geven waar echt een verhaal aanhangt. Een cadeau om te koesteren. 

Een paar weken geleden vroeg mijn oudleerkracht of ik voor haar zoon een quillow wou maken. Ik moest even opzoeken wat dat was. Het is dus een deken (of quilt) waar je een kussen van kan maken.

Maar dat was niet het enige verzoek, ze vroeg of ik er allemaal stukken uit haar zoon zijn T-shirts van de Chiro wou opnaaien. Geen probleem, dat zou wel lukken. 

Ik knipt uit de T-shirts de mooie stukken tekst en tekeningen, schikte ze samen met de emblemen en festivalbandjes op de rode stof die ik besteld had. Dan nam ik er een foto van om niet te vergeten hoe ze allemaal lagen. 

Met vliesofix streek ik de stukken T-shirt erop en zigzagde rondom rond. De emblemen en festivalbandjes naaide ik er gewoon op met een zigzag, zonder vliesofix.

Aan de achterkant kwam een lekker zachte fleece, in dat mooie chiroblauw. En de zak waar je het deken kan instoppen. 

De prijs voor de meest wazige foto gaat naar... bovenstaande foto!

Ik gebruikte 2m stof en de volledige stofbreedte.

Toen mijn oudleerkracht het deken kwam ophalen, vond ze het heel tof. Nu hoop ik dat haar zoon zijn kerstcadeau ook tof vind.

En ik hou het idee in mijn achterhoofd, voor als Dennis later een hele hoop T-shirts van de chiro heeft verzameld.

De stof komt van Onlinestoffen.

De vliesofix kocht ik bij Something naais.

Winterwarmte

Onder mijn naaimachine komen deze tijd van het jaar even enkel dingen die nog niet getoond mogen worden. Ik wil de verrassing voor de ontvangers nog even inhouden.

Maar er zijn natuurlijk nog dingen waarover ik nog niet geblogd heb en die wel al getoond kunnen worden. Deze poncho en muts bijvoorbeeld.

Toen de poncho net klaar was, was Iris nog niet overtuigd om hem te dragen. Tot gisteren. Ze ging buiten spelen en kwam ineens met de poncho af. 

Dus hield ik haar even halt, haalde mijn gsm en nam een paar foto's. 

Wacht mama, ik ga mijn skateboard halen.

De poncho haakte ik volgens dit patroon dat ik twee jaar geleden ook al gebruikte voor een poncho. 

De wol komt van bij Something naais (wie er in december een bestelling plaatst, maakt trouwens kans op een kortingsbon van 10%).

Naaipiet maakte een prinsessenkleed

Een week voordat de Sint ons huis 's nachts een bezoek zou brengen, liet Iris een paar keer weten dat ze toch echt graag wel verkleedkleren zou willen. Gelukkig heeft de man een aantal pieten die handig zijn met stof en die nog ergens een gaatje hadden om iets te maken.

Het plan van de piet was om een hele reeks verkleedspullen af te krijgen, maar dat is haar niet gelukt. Gelukkig had ze 1 prinsessenkleed klaar toen ze bij ons kwamen. En daar was Iris maar al te blij mee.

Zo zit een prinses, he mama.

Voor het kleed nam de piet een kijkje in SVDHZ1 en nam als basis voor het kleed het bovenstuk van een eenvoudig kleedje (maat 110-116, zodat Iris het nog lang aan kan doen). De halslijn werd vierkanter gemaakt om een prinsessenlook te krijgen.

Als stof legde ik voor Zwarte Piet een stuk gordijn (dat ik eens kreeg) klaar waarmee ze aan de slag kon. Voor het middelste stuk van het kleedje gebruikte ze de averechtse kant van het gordijn omdat ze die ook wel mooi vond. Tussen die 2 stukken naaide ze een stukje kant dat ik ooit eens kreeg.

De rok werd een klokrok, dat paste volgens Zwarte Piet het beste bij deze stof. Geen suikerspin-prinses maar eentje met klasse. In de rok werd ook nog een stuk van de averechtse kant gebruikt en weer kant ertussen genaaid.

Bij de laatste foto zei ik: En nu één zoals Iris.
En dan krijgt ge zoiets he.

En zoals ge ziet, zijn we de volgende kamer beginnen afwerken. Die voor Dennis en daarnaast mijn naaikamertje. De muren zijn geplakt, nu nog kleur kiezen en we kunnen beginnen schilderen.

Een gerecykleerde outfit

De recykleer 14-daagse is al voorbij, ik weet het. Maar uiteindelijk heb ik wel tijdens die 14-daagse gerecykleerd. De blogpost heeft alleen wat vertraging. Maar het gaat erom wat je doet, recykleren he.

Voor deze editie nam ik een babylakentje waar ik nog onder gelegen heb, een overschot gordijn die ik eens voor iemand moest inkorten, 2 truien van mijn moeder haar vriend en een flockhartje van een mede-tiret. Het enige dat ik voor de kleren van deze outfit kocht, zijn wat garen en een rits.

Die stok ik haar wandelstok. Want als je 3 bent, heb je dat zooo hard nodig

Voor de trui gebruikte ik de oude truien van mijn moeder haar vriend. Deze trui komt u wel bekend voor misschien. Het is de Leather Sweater van La Maison Victor. Voor de schouderstukken gebruikte ik een stukje van het gordijn. Ik maakte de trui, pastte hem bij Iris en zag dat hij te klein was. Ofwel is haar hoofd te groot. Ik knipte de boordband eraf, knipte de halsuitsnijding wat ruimer en zette er een nieuwe boordband aan. En het is nog nipt.

Uit de stukken dikke gordijn maakte ik een plooirokje. Plooitjes van 2cm tot ik de juiste lengte had, tailleband eraan, rits erin en klaar. De zachte stof van de gordijnen was dik genoeg dat ik er geen voering aan zette.

Ik maakte nog een bloesje, door de lakentjes te verknippen. Eentje uit Homemade Minicouture, met knoopjes achteraan in plaats van een rits. In het boek staat een volledig gevoerde versie, maar ik vond de uitleg niet gemakkelijk te volgen. Maar zelf wat logisch nadenken en dan komt dat ook in orde. En toevallig vond ik in mijn doos met bandjes nog een stuk zigzagband dat perfect paste bij het blauwe rokje. De knoopjes kreeg ik ooit ook eens.

Dus behalve de rits, garen, de kousen, laarzen en het kind heeft deze outfit mij niets gekost.

Uitslag Kerst give away

Ik denk dat dit hier kortste blogbericht in mijn bloggeschiedenis zal worden. Gewoon, zonder poespas een dienstmededeling.

De winnaar van de Kerst give away is Fabienne van 128. Proficiat!
Dus Fabienne, als je uw adres naar eenhuisindestraat@hotmail.com mailt, stuur ik het zo snel mogelijk op.

En voor de rest...

'De Matt' hielp mij een deken haken

In den beginne, toen ik net begon te naaien en haken, kocht ik maar wat. Zonder er een projectje voor te hebben. Want 'ooh, dat vind ik mooi' en 'aah, dat zou nog van pas kunnen komen'. En zo verzamelde ik kleurtjes wol die ik nu zou laten liggen.

Maar om die dan allemaal weg te doen, da's ook zonde. En ik was ondertussen begonnen met granny squares te haken, in die kleurtjes. Want ja, een mens moet toch leren. En eenmaal ge begint met granny squares te haken, voor een deken bijvoorbeeld, moet ge wel verderdoen. Hoe saai het ook wordt.

En daar zat ik met al die granny squares. Zo ver was ik al. Maar die moesten nog aan elkaar gehaakt geraken.

En toen was er Netflix. Hoera! Haken tijdens een goede serie, in ons geval White Collar met Matt Bomer, knap in kostuum en zonder. Anders zit ge gewoon naar het scherm te staren en chips te eten. Nu maakte ik mij toch nog een beetje nuttig.

En zo krijgen die miskopen toch nog een mooie bestemming.